Laatste deel Nieuw-Zeeland

Onderweg naar Queentown zien we eindelijke Lake Matheson. Super gaaf, omdat het water wat donkerder is geeft het de spiegeling van de bergen weer in het water wat zorgt voor een schitterend effect. Jammer genoeg zit het weer niet helemaal mee. Maar het bleef een plaatje.

Als we ik Queentown aankomen zitten we voor de eerste twee dagen in het Nomads hostel en voor de laatste twee hebben we zelf een beter hostel kunnen regelen. We zijn best lui en wandelen gewoon wat rond ik de stad. Het is behoorlijk afgekoeld weer maar voor nu gelukkig wel droog. Het is een geweldig mooi stadje alleen wel erg toeristisch. ‘s Avonds eten we in een café met de hele groep van de bus en daarna doen we een kroegentocht.

De volgende dag is echt even luieren. Nog wat meer in de stad rondgelopen en ‘s avonds weer wat drankjes.

De volgende ochtend moeten we uit checken en naar ons nieuwe hostel. Dit is echt een super hostel. Zo veel gratis spullen, je kan gratis een Gopro lenen een iPad de Wifi is gratis en nog meer mogelijkheden. De kamer is klein maar de bedden zijn chill en we hebben zelfs gordijntjes aan de zijkant!

Ik wil graag de Hill top wandeling doen, waarvandaan je rondom over het land kan kijken. We spreken een meisje die dit al gedaan heeft en zij vertelt dat het wel echt behoorlijk pittig is. Dit laat Sanne voor nu dan toch even afhaken. Ik ga alleen en inderdaad het is een hele klim maar ik bereik de top! Jammer genoeg zijn er een hoop wolken maar toch kan ik nog best ver kijken. Een super gaaf uitzicht en de klim zeker waard.

Als ik terug kom bij het hostel heeft Kathy Queentown ook bereikt, gezellig!

‘s Avonds gaan we bij DE burger Place eten. Hier komt Sasha ook gezellig heen samen met het Belgische meisje die ik eerder ook al ontmoet heb. Ik ga voor de falafel burger en eerlijk is eerlijk hij was delicious!

‘s Avonds gaan wel lekker stappen!

De volgende dag is er weer zo een, een hangover, maar deze keer gelukkig meer zo’n luiheid hangover i.p.v. ziek zwak en misselijk hangover..!  Als Sanne nog lekker ligt te slapen appt Kathy mij of ik mee ga ontbijten. 10 minuten later staat ze bij mijn hostel en gaan we opzoek naar een café. Ongeveer een uur later sluit Sanne zich hier ook gezellig aan.

Tja en wat doe je op een hangover dag met regen (heel veel regen)? juist TATTOOO!! Wees gerust dit keer niet ik ;) Vanaf het eerste moment dat we Kathy ontmoet hebben heeft ze het er al over hoe graag ze een tattoo wil, tja gewoon doen dan toch!! Ze kiest voor een kat (iewll) maar als je van katten houdt is dit echt een mooi plaatje! Zo ver ik haar ken past dit helemaal bij haar!

De volgende ochtend is het al weer tijd om verder te gaan op naar onze laatste stop Lake Tekapo.

we maken een lunch stop bij Lake Pukaki en omg dit is adembenemend mooi! Het water is blauw blauw en dit is natuurlijk geen chemicaliën! Net alsof ik na een schilderij sta te staren had hier graag langer gebleven om alles nog beter in me op te nemen, dat is het jammeren van reizen bij zon bus. Maar god wat is dit mooi!

We komen hier op tijd aan het is een gezellig hostel met uitkijk op de Lake Tekapo echt ontzettend mooi ook weer! Samen met een Amerikaans meisje gaan we lekker relaxen in de spa. En ‘s avonds nog gezellig in het hostel chillen met een hoop andere mensen!

En dan tja onze een na laatste ochtend op naar Christchurch. We maken een lunch stop in een gezellig dorpje waar Sanne, het Amerikaanse meisje en ik op een bankje in het zonnetje even genieten. Daarna is het tijd om weer verder te gaan. Nog ongeveer twee uur in de bus. Na ongeveer een uur komt Sanne er achter, tas WEG. Fuck wat nu? alles ondersteboven gehaald maar nee echt niet in de bus.

De buschauffeur zoekt meteen de namen op van de cafés rondom het bankje. We bellen veel op maar niemand vindt wat. Sanne belt ook de politie, helaas doen die er niet zo veel aan ze maken er een melding van maar even bij het betreffende bankje gaan kijken, ho maar. Ik heb al een paar keer tegen Sanne gezegd bel zo’n café op en vraag of ze er even willen kijken, maar eerst vond ze dat onbeleefd. Nu dan toch maar proberen.. echt alles zit in die tas. Paspoort en alle bankkaarten. Ze belt het café en vraagt nu dan eindelijk of ze een kijkje willen nemen, en ja hoor GEVONDEN.. woehoee!! Maarja en nu? Taxi's hier bestaan niet dus hem over laten brengen is een optie. Eigenlijk is er maar een optie, wachten tot we in Christchurch zijn en een auto huren.

Samen met de Mexicaanse jongen worden we bij het hostel afgezet. Het is een raar hostel meer een huis of een keet met allemaal jongeren. Als we niet gereserveerd hadden, hadden we een rechtsomkeert ergens anders heen gemaakt. Maarja het is maar voor een half nachtje.

We droppen onze spullen, en lopen richting het centrum. Na lang zoeken vragen en veel Google vinden we eindelijk een auto verhuur bedrijf. Blij huppelen we naar binnen. Maar ja alles is natuurlijk weer te mooi om waar te zijn, geen auto's meer...!

Shit en nu?!? Gelukkig is de man zo vriendelijk om voor ons de Airport bedrijven op te zoeken en binnen no time hebben we dan toch een auto gefixt. Op naar het station en naar de Airport.

Het leuke van alles is, ik mag rijden. Sanne haar rijbewijs is in haar tas en de Mexicaanse jongen tja die verliest dit gevecht met mij en is ook nog maar 19. Whooop there we go. Toch nog een klein road tripje in Nieuw-Zeeland.

‘s Avonds laat komen we weer terug bij het hostel. Jolien het Belgische meisje is hier ook al aangekomen.

En om 03:00h stappen we allemaal weer in de AirPort shuttle. Veel te vroeg ben zo moe, maar nu gaat het toch echt weer gebeuren. Een nieuwe stap, nieuw avonduur.

Helaas hoort daar ook weer afscheid bij. Met z'n allen ingecheckt en wel nog even een koffie en dan moet Sanne al naar haar vliegtuig. Bizar hoe je elkaar ontmoet in het vliegtuig waar je allebei begint aan een nieuw spannend avontuur. 7.5 maand in contact weet te blijven en dan zelfs samen een avontuur kunnen beleven. Waar we allebei ook best wel een risico hebben genomen, want wat nou als we elkaar totaal niet bleken te liggen? Gelukkig is dat allemaal niet gebeurd! Na twee dagen voelde het alsof we elkaar al jaren kenden. We zeggen elkaar gedag, maar wetende dat dit zeker niet voor altijd is!

Samen met Jolien en Mexicaan (Enrique) blijf ik achter. Jolien zit in het zelfde vliegtuig als ik en Enrique in een ander vliegtuig wat vijf minuten later vertrekt maar ook naar Brisbane.

Eenmaal in Brisbane zeg ik Jolien gedag en moet ik opzoek naar mijn bagage. Maar natuurlijk, kon het ook niet anders dan dat die bij de eerste stop al kwijt raakt. Heb ik weer. Na een hoop mensen aan het werk gezet te hebben wordt die gevonden, lag gewoon op de verkeerde band.

Ik moet met de bus naar het vliegveld voor binnenlandse vluchten en hier lever ik mijn bagage weer in.

Als we bijna Perth naderen wordt er al in het vliegtuig omgeroepen dat de reizigers die door gaan naar Karratha zsm naar het vliegtuig moeten omdat we wat vertraging hadden.

Eenmaal geland neemt iedereen de tijd en kan ik met geen mogelijkheid snel zijn. Als ik het vliegtuig uit loop wordt mijn naam al omgeroepen dat ik op moet schieten. Ik daar enorm gehaast zit ik in dat vliegtuig, duurt het nog steeds vet lang voor we vertrekken.

16 uur later totaal gesloopt, bestemming bereikt KARRATHA it is.

Als ik op mijn backpack sta te wachten ontmoet ik Mory (mijn nieuw baas, manager van de roadhouse) en haar dochtertje Aya. We hebben kennelijk haast want voor vanavond is er een grote bestelling. We stoppen even bij een tankstation om een broodje te halen en dan rijden we richting te middle of nowhere, literally!