Afscheid van Australië

Eenmaal bij Glenn thuis heeft hij de bbq al aan en roostert heerlijk groenten voor mij, terwijl ik een douche neem. Jep het duurt niet lang voordat ik weer compleet gesetteld ben. Weer even lekker mijn eigen kamer zonder kakkerlakken.

Ik heb al snel m'n leven weer gevonden, heerlijk in Perth waar ik de weg ken en alles gewoon vertrouwd is. Ik spreek af met Jodi (het meisje die ik in het mijnkamp heb ontmoet) en we gaan gezellig een middagje shoppen om bij haar thuis in het zwembad te eindigen met een paar andere vriendinnen van haar. Ook ga ik weer een dagje naar Fermantle, wandel ik langs de markten en maak ik een strandwandeling. Het besef dat ik Australië moet verlaten wordt steeds groter. Ik ben toch echt te lui om voor deze korte periode een nieuwe baan te starten en het leven hier is gewoon te duur. Ook al kan ik gratis bij Glenn verblijven ik doe toch de boodschappen en even op en neer naar Perth centrum met de trein is toch telkens ook weer 9 dollar.

Maar waar ga ik heen en wat ga ik doen tot de 20e van feb wanneer ik mijn ouders in Singapore ga zien? Het idee om toch weer terug naar school te gaan en nog wat van mijn leven te maken speelt steeds meer in mijn hoofd, maar wil ik de rest van mijn leven in Nederland wonen? Door deze vraag trek ik al snel de conclusie dat als ik een opleiding ga doen het in het Engels moet. Nou is mijn Engels praten geen probleem meer, maar lezen en vooral schrijven blijven wel puntjes. De keuze om een talencursus Engels te gaan doen is dus al snel gemaakt. Nou is dit in Australië simpelweg niet te betalen, waar dan? Na wat Googlen zie ik verschillende opties in Thailand, Filipijnen en Maleisië. En na wat e-mailen valt mijn keuze toch al snel op Thailand. Deze cursus start elke maandag en kan gedaan worden in Bangkok en Chiang Mai. Na opnieuw wat Googlen en de mening van vrienden die Thailand wel aardig kennen kies is voor Chiang Mai.

Ik boek een vlucht naar Bangkok omdat ik hier toch ook graag heen wil. Al snel bedenk ik me dat alleen zijn in een grote stad niet echt leuk is en of je de leuke mensen tegen komt is natuurlijk altijd een risico. Nou had ik wel eens gehoord van de Tourluna app, maar heb dit verder nooit gebruikt. Het is een soort Tinder voor travel buddy’s en dan speciaal voor vrouwen. Ik besluit het een go te geven.  Het voelt best gek om vrouwen te swipen maar al snel ben ik in contact met Mahdis een meisje dat precies dezelfde dag aankomt in Bangkok. We hebben leuk contact en besluiten elkaar in Bangkok te meeten.

Ondertussen heb ik nog een aantal dagen in Perth te gaan. Ik regel bij de bank een wachtwoord dat ik kan gebruiken als ik thuis ben om m'n account te sluiten en ik krijg een travel kaart. Nou ja eigenlijk twee, ze zijn goed voorbereid op mensen die gaan reizen, ze geven je twee kaarten just in case.. best slim! Deze kaart werkt eigenlijk hetzelfde als een creditcard, alleen is het goedkoper om te gebruiken in het buitenland dan mijn Nederlandse kaart.

In het weekend maakt Glenn een heerlijke zalm voor mij en neemt ie mij nog een keer uit eten, Sushi Yeah. Haha wat is reizen toch leuk en wat hou je er een fijne vrienden aan over!

De dag van vertrek staat Glenn ‘s morgens vroeg aan m’n bed. Een dikke knuffel en dan gaat hij naar zijn werk. Ik slaap nog iets en dan is het weer tijd mijn spullen te pakken. Ik stofzuig nog even, doe de laatste was en dan is het tijd. Ik order een Uber en heb nog een uitgebreide knuffel sessie met Buddy. In de Uber heb ik een leuk gesprek met de driver die van oorsprong uit Afrika komt. Eenmaal op het vliegveld verloopt alles weer soepel. Als ik in mijn gate zit te wachten heb ik zo’n naar gevoel in mijn buik, wat hou ik van Australië en nu ga ik het echt verlaten voor wie weet hoelang. Wat heb ik een hoop geleerd gezien en gedaan!!

In het vliegtuig heb ik al meteen een teleurstelling. Ik had mezelf ingecheckt naast een raam maar om een of andere reden ben ik in het midden geplaatst. Nu kan ik Australië niet eens uitzwaaien. Ik ben al bedroefd en dan zit er ook nog eens een baby vreselijk te krijsen... voor dat ik mee ga krijsen doe ik maar snel muziek in en sluit ik me af voor de rest van de wereld.

Eenmaal in Singapore moet ik m'n bagage ophalen, wat betekent dat ik dus echt "het land in moet" wat een gedoe met al die papieren ze zijn verschrikkelijk streng.. Waarom wou ik ook al weer niet 30 dollar meer betalen zodat ik niet zelf mijn bagage hoefde te regelen?? Ach ja lessons are learned by making mistakes, right? Als eenmaal alles gelukt is moet ik nog een hele tijd wachten voor ik weer in kan checken. Er is geen WiFi, zelfs niet in de Starbucks en ik ben echt kapot! Na het inchecken loop ik wat rond en besluit een voorbeeld te nemen aan sommige andere mensen, ik ga voor de gate gewoon op de grond liggen en probeer wat te slapen. Dit lukt ongeveer voor een half uurtje en dan word ik wakker van de kou. De airco staat flink aan. Als je rondwandelt is dat prima maar voor slapen dus niet. Nog een paar uur wachten en ik krijg het natuurlijk van z'n lang zal ze leven niet meer warm, wat een drama. Tja goedkope tickets kan dus inhouden een stop van 7 uur wat misschien overdag best leuk kan zijn maar niet ‘s nachts. Als we dan eindelijk met de bus van onze gate naar het vliegtuig worden gebracht zie ik dat ik exact dezelfde plek in het vliegtuig weer heb gekregen. Dus weer geen raam. Teleurgesteld en kapot moe klap ik het tafeltje naar beneden en leg m'n hoofd daar op. Helemaal opgevouwen probeer ik nog wat te slapen.

Eenmaal in Bangkok geland is er gelukkig WiFi zodat ik na al die uren iedereen kan laten weten dat ik nog leef.