Drie maanden werken op een endurance stal

Drie maanden werken op een endurance stal

Na de wedstrijd en de Australian zoo, kwamen de gewone dagen weer terug! In het weekend deden we vaak leuke dingen. Zo ben ik naar mijn eerste rodeo gegaan. Dit was eigenlijk gewoon een kermis met een rodeo. Ik vond het erg diervriendelijk. Alle dieren zagen er gezond uit en de buikriem die de dieren laat bokken werd bij de paarden meteen door twee andere ruiters los geklikt en bij de koeien schoot het meteen af zodra de cowboy er afviel. Ik vond het een erg leuke ervaring. Helaas was het erg koud en hadden we hierdoor niet heel veel zin om tot laat te blijven.

Ook zijn we naar Maroochydore, een groot shopping centre gegaan. En zijn we twee keer gaan stappen. Eén keer was niet zo’n groot succes, eerst gingen we naar een feestje van een vriend van Jenna (Australisch meisje) maar dit was een beetje ongemakkelijk, we kenden niemand en er waren niet echt veel mensen. Daarom zijn we naar een paar clubs gegaan bij haar huis in de buurt. Dit was niet echt een groot succes. Maar we hebben er nog lang om kunnen lachen. We noemden de leukste club waar we een beetje bleven hangen de club met de Mario muziek.

De andere keer stappen was in Noosa, ons vertrouwde plekje. Dit begon eigenlijk als Frankie haar surprise party. Aan het begin van onze reis had ze gevraagd of ik voor haar verjaardag een Nederlandse taart wou bakken. Frankie was op woensdag jarig dus de zaterdag van te voren heb ik gespeeld dat ik ziek was. Hier door ging Frankie met een paar anderen de boodschappen doen en bleef ik met Sabine achter. Ik bakte een appeltaart en Sabine bakte een Duitse taart. Ook versierden we de woonkamer. Toen ze terug kwamen was het SUPRIE en hebben we er een gezellige dag en nacht van gemaakt!

Ook hebben we een hele grote rodeo gezien. Dit was overkapt in een super groot gebouw, echt heel gaaf met een hoop cowboys en het heerlijke accent waar niemand wat van verstaat. Al werd mijn Dutchie accent hier ook wel even weer bevestigd toen ik de koffie bestelde en een meisje zei: hee ben jij Nederlands? Haha nou ja, wel weer even een leuk gesprekje gehad. Wel vond ik sommige onderdelen wat minder leuk. Zo is het een sport om twee ruiters naast elkaar te hebben en een kalf in het midden. Die laat je vrij, dan moet een van het paard springen en het kalf zo snel mogelijk op de grond krijgen. Of een moest de kop vangen met de lasso en de ander een achterpootje. Dit vond ik wat jammer. Het bull rijden vind ik wel super vet. Ik snap alleen echt niet dat mensen dat voor hun lol doen. Iemand werd met de ambulance afgevoerd.

Maar de meeste weekenden waren niet echt spectaculair, meer onszelf opladen voor de volgende week. We gingen gewoonlijk naar Noosa om de boodschappen te doen en vaak wat andere winkels of een markt bekijken. Soms gingen we naar het strand of ergens een ijsje eten. Daarna weer thuis achter de buis onze series volgen!

Zeven meiden samen zou je zeggen is een behoorlijke chaos maar eigenlijk was het best leuk en waren we meer familie.

Ook zijn we weer met z’n allen naar een competitie gegaan, we hadden 16 paarden mee wat erg ongebruikelijk is! Een paar reden de 120 km en een paar de 160 Km. Leigh Ann heeft de 120 gewonnen. En Floor en een ander meisje die vaker voor Brook paarden uitbrengt in competities waren 2e in de 160Km (middle weight) 15 uur. Helaas heeft het de hele tijd geregend wat het allemaal wat minder leuk maakt maar toch was het wel leuk om op een andere plek te zijn. En zelf de eerste dag daar ook de paarden al getraind te hebben. Deze wedstrijd was op het terrein van Brooks broer die best wel rijk is dus het was een erg mooie omgeving en wedstrijdterrein een hoop bier en BBQ!

We zouden op zaterdag vertrekken. De donderdag van te voren belt Brook ons op of we misschien een 40Km willen rijden. Uhmm jaaaa omg zoo gaaf onze eerste wedstrijd. Normaal gesproken gaan ze om de week naar wedstijden dus dan hadden we vaker kunnen rijden alleen de tijd dat wij er waren was meer een rustperiode wat maakte dat we die kans nog niet gehad hadden.

Helaas kreeg ik vrijdag avond al last van voedselvergiftiging maar ik laat me niet klein krijgen, ik moest en zou deze 40Km rijden no matter what! Zaterdag doodziek maar toch mee gegaan. Geholpen voor zover ik kon en de rest van de avond in de tent geprobeerd te slapen wat niet echt ging. Zondagochtend vroeg zouden we vertrekken Frankie heeft mijn paard gezadeld en ik heb de hele ochtend op de wc gezeten. Daarna bestond mijn ontbijt uit allerlei pillen, komt het vast goed. En het is gelukt 40Km volbracht hoe leuk! Eigenlijk was het zo voorbij. Frankie en ik reden een paard van Brooks broer en Sabine reed een van onze paarden daarom reed zij met Leigh Ann. Wij reden met de vrouw van Brooks broer. Ze was erg aardig en spontaan. Toen ik haar vroeg hoeveel KM we nog moesten vroeg ze hoever ik dacht dat we waren ik uhm.. 25? Nou ik kan een goede endurance ruiter worden zei ze, we waren al op 38 dat is een goed teken toch! Ik vond het echt leuk!  Helaas had ik zo’n vreselijk Winteck zadel en waren m’n knieën dik en gezwollen daarna en deden m’n benen wat pijn, maar voor de rest ging het allemaal wel. Ook ben ik na deze wedstrijd endurance leuker gaan vinden. Het heeft me meer laten zien waarvoor we de paarden nou echt trainen. Endurance is een mind game, een puzzel waarin alle stukjes moeten passen, anders ga je nooit de finish halen.

Bij terug komst alles uitladen en maar weer m’n bed in.
Inmiddels voel ik me al stukken beter, mijn buik is nog steeds niet happy maar in ieder geval totaal geen hoofdpijn meer.

De volgende dag is het dan zo ver, afscheid nemen! Voor mij komt dat besef altijd een beetje later, ik zeg gewoon dag omhels iedereen en ga ervandoor. Een uurtje later besef ik pas echt dat de plek die voor mij thuis was nu niet meer mijn thuis is. Ik bedoel wat is er normaler dan de was buiten ophangen in het gezelschap van een walibi?
Tijd voor focus op nieuwe dingen, nieuw avontuur, op naar Brisbane!